Στο περσινό τεύχος τέτοιας εποχής είχαμε καταθέσει τις απόψεις μας από αυτήν εδώ την εφημερίδα για τις καταλήψεις σε άρθρο μας με τίτλο: «Καταλήψεις, η μάστιγα της εποχής μας στην παιδεία». Εκεί προσεγγίζαμε την «ιδεολογία» της κατάληψης και τονίζαμε ότι οι καταλήψεις κουράζουν γονείς, καθηγητές, μαθητές, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Αναφερόμαστε στην απάθεια με την οποία συχνά παρακολουθούμε τα γεγονότα. Τα παιδιά μπορεί να εκφράζουν την αγωνία τους για το μέλλον, να αναδεικνύουν τα αιτήματά τους, αλλά μήπως έχουν πλανηθεί ή παραπλανηθεί ως προς τον τρόπο έκφρασης;
Επισημαίναμε ότι το φαινόμενο των καταλήψεων δεν πρόκειται για ένα ώριμο κίνημα πολιτικής και κοινωνικής διαμαρτυρίας, αλλά μάλλον για ένα σύμπτωμα της αποσύνθεσης που χαρακτηρίζει το πολιτικό, διοικητικό και εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά και την κοινωνία γενικότερα. Τονίζαμε ότι όλοι μας φέρουμε ευθύνη. Η τοπική αυτοδιοίκηση, η πολιτεία, οι παιδαγωγοί, οι γονείς, κλπ. Την επιβεβαίωση των παραπάνω σκέψεων αναδεικνύουν οι φετινές καταλήψεις.
Βέβαια, τη φετινή χρονιά κάποιοι ανέλαβαν τις ευθύνες τους και φρόντισαν με γοργούς ρυθμούς να προλάβουν καταστάσεις. Συγκεκριμένα, η πολιτεία φρόντισε να προβεί από τον Ιούλιο στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών, στις μεταθέσεις, αποσπάσεις, διορισμούς, επιμορφώσεις εκπαιδευτικών, αλλά και στην έγκαιρη παράδοση βιβλίων, ώστε στις 11 Σεπτεμβρίου να βρίσκεται, και από πλευράς εκπαιδευτικού προσωπικού και από πλευρά βιβλίων, το 90-95% στις θέσεις τους.
Ελάχιστα τα κενά, περιορισμένες οι ελλείψεις βιβλίων. Το Υπουργείο με πράξεις και πρωτοβουλίες έδειξε «δείγματα γραφής» και επέδειξε ενδιαφέρον για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων. Και όμως οι καταλήψεις καλά κρατούν, με αποτέλεσμα να χάνονται ώρες μαθημάτων, που δυστυχώς δεν αναπληρώνονται. Όλοι λέμε ότι έχουμε τις λύσεις , αλλά κανένας δεν λύνει στο πρόβλημα.
Ας γίνει συνείδηση σε όλους μας ότι οι απώλειες των ωρών αυτών δεν αναπληρώνονται, όσο και αν οι εκπαιδευτικοί βεβαιώνουμε ότι θα καλύψουμε την ύλη.
Ας γίνει συνείδηση ότι οι μαθητές θα πρέπει να ασχοληθούν με τη γνώση και τη μάθηση και ότι όλοι εμείς οι υπόλοιποι χρέος έχουμε να τους την παρέχουμε με οποιοδήποτε τρόπο ή κόστος. Διαφορετικά, δε θα λυθεί το θέμα των καταλήψεων .
Γιατί η γνώση είναι ισχύς, είναι πρώτιστο και το ύστατο αγαθό μας. Η γνώση είναι για το πνεύμα ό,τι τα μάτια για το σώμα.
Πως θα την αποκτήσουν τα παιδιά μας αν βρίσκονται έξω από τα σχολεία; Και τούτο γιατί κάθε μέρα, κάθε ώρα που χάνεται, δεν αναπληρώνεται.
Θα παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της κατάστασης;
Δε χρειάζεται να πάρουμε τα ρόπαλα, αλλά τη γλυκύτητα της γλώσσας, να οπλιστούμε με υπομονή, κουράγιο, επιμονή. Να συζητήσουμε με τα παιδιά πριν ξεκινήσουν και να τους βεβαιώσουμε ότι εκείνοι θα πρέπει να βρίσκονται στα θρανία και εμείς, γονείς, καθηγητές, κοινωνία, κυβέρνηση, θα επαγρυπνούμε για να τους παρέχουμε κάθε μέρα και μια καλύτερη ευκαιρία μόρφωσης. Να τους μιλήσουμε, αλλά και να τους δείξουμε έμπρακτα την προσπάθειά μας.
Όλοι μας λοιπόν, χωρίς καμιά εξαίρεση, βιώνουμε αυτή την εποχή την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της εκπαίδευσης. Όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες που ανησυχούν για το πρόβλημα της παιδείας στη χώρα μας, κυβερνήτες και κυβερνούμενοι, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, διακατεχόμαστε από την ίδια αγωνία και από τα ίδια ερωτηματικά.
Δεν αφορά μόνο τη Β/θμια εκπαίδευση, αλλά και την Α/θμια και την Γ/θμια εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο έως το Πανεπιστήμιο. Ο προβληματισμός μας αφορά στην εκπαίδευση που παρέχεται στα σχολεία σε όλες τις βαθμίδες της. Οι παρεχόμενες γνώσεις ανταποκρίνονται στις ανάγκες της σύγχρονης πραγματικότητας; Παρέχεται στα παιδιά η ψυχική ηρεμία, η γνώση με παράλληλη ψυχαγωγία, η ευχάριστη παραμονή τους στο σχολικό χώρο; Τους δίνονται ευκαιρίες για πρωτοβουλίες, για ανάπτυξη κριτικής σκέψης; Παρέχονται στο σχολικό περιβάλλον δυνατότητες για αθλοπαιδιές, για αυτενέργεια, για αναζήτηση πληροφοριών από βιβλιοθήκη κ.λ.π.;
Ο προβληματισμός μας, ωστόσο, αφορά και στο κτιριολογικό μέρος. Υπάρχει πιθανότητα, στο εγγύς μέλλον, να αλλάξουν οι υποδομές των σχολείων; Ή ακόμα και αυτά που σήμερα χτίζονται, δεν έχουν καν πρόβλεψη να πλησιάσουν, έστω, το σύγχρονο ευρωπαϊκό σχολείο.
Θα εξακολουθήσουν οι γονείς να είναι υποχρεωμένοι, προκειμένου να μη στερήσουν από τα παιδιά τους την κολύμβηση, την άσκηση, τη μουσική, να τρέχουν από γυμναστήριο σε ωδείο, από ωδείο σε κολυμβητήριο, από κολυμβητήριο σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών, κ.λ.π.;
Θεωρούμε ότι για την κατασκευή ενός σχολικού κτιρίου, δεν πρέπει να έχουν άποψη μόνο οι Αρχιτέκτονες, οι Πολιτικοί Μηχανικοί, οι Μηχανολόγοι, αλλά και οι Παιδαγωγοί, οι Ψυχολόγοι, οι Κοινωνικοί Λειτουργοί. Ανθρωποι, δηλαδή, που θα δώσουν χρήσιμα στοιχεία για τη λειτουργία ενός σύγχρονου σχολείου.
Εμείς δεν είμαστε ισοπεδωτικοί και δε θα διαφωνήσουμε ότι πολλά γίνονται. Ξέρουμε επίσης ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα. Όμως πρέπει να επισημάνουμε ότι και τα σημερινά «σύγχρονα» σχολικά κτίρια δεν πληρούν τις σύγχρονες Ευρωπαϊκές προδιαγραφές και δε θα γίνουν ποτέ σύγχρονα σχολεία που να πληρούν τις ανάγκες των παιδιών. Το ότι δεν έχουμε χώρους γιατί η γη κατακλείστηκε (όλη η Αττική τουλάχιστον) από τσιμέντο, δεν είναι δικαιολογία. Γιατί δεν «τρέχουμε να προλάβουμε» δεσμεύοντας όπου μπορούμε γη, προκειμένου να χτίσουμε αύριο ένα σχολείο, όπως οι σύγχρονες ανάγκες το απαιτούν; Και το παιδί ευχαριστιέται να μένει σε ένα ολοήμερο σχολείο όπου μελετά και προετοιμάζεται και ο γονιός ανακουφίζεται οικονομικά, ψυχικά, αλλά και σωματικά, αφιερώνοντας λίγο χρόνο και για εκείνον.
Το θέμα της παιδείας είναι θέμα εθνικό. Η παιδεία αφορά το μέλλον της κοινωνίας και του τόπου μας. Το έργο που παράγεται στα σχολεία είναι έργο παραγωγικό και αποτελεί μια από τις βασικότερες επενδύσεις ενός κράτους.
Κάθε δαπάνη για την εκπαίδευση αποτελεί πρωταρχική επένδυση και δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία να παρακολουθεί τις εξελίξεις, ώστε να έχει σταθερές βάσεις για την πρόοδο σε όλους τους παραγωγικούς τομείς.
Μέσα από το σχεδιασμό του σχολείου δεν πρέπει να απουσιάσει η σκέψη της ευχάριστης και δημιουργικής παραμονής του εκπαιδευτικού στο σχολείο. Ας έχει κάθε εκπαιδευτικός δικό του γραφείο με Η/Υ, ώστε να προετοιμάζεται σωστά και υπεύθυνα, χωρίς να μεταφέρει στο σπίτι του όλο τον όγκο της δουλειάς του.
Ας σταθούμε κοντά στους μαθητές, ας τους αφουγκραστούμε, ας τους βοηθήσουμε πριν εξωτερικεύσουν τις ανησυχίες τους με καταλήψεις, επιδιώκοντας μάταια την επίλυση των προβλημάτων τους.
Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να μην επαναληφθεί το πρόβλημα των καταλήψεων. Δεν πρέπει να είμαστε φειδωλοί στην μόρφωση των παιδιών μας. Δεν πρέπει να τους στερήσουμε τις ευκαιρίες γνώσης, άσκησης.
Η παιδεία είναι δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους. Είναι δύναμη θεραπευτική της ψυχής και μην ξεχνάμε ότι η μόρφωση χρειάζεται και κόπο και χρόνια πολλά και έξοδα όχι λίγα, και τύχη εξαιρετική όπως έλεγε ο Λουκιανός.

Περισσότερα  Νέα - Ανακοινώσεις...